Picking up the pieces
24/06/2019
Picking up the pieces
Den Haag
In 2014 werd Jeugdherberg Ockenburgh , een gebouw ontworpen door mijn vader Frank van Klingeren, gedemonteerd. Het zou kort na deze ontmanteling worden herbouwd als Jeugdcentrum aan de Leijweg in Den Haag. Het liep even anders. Gemeenteraadsverkiezingen en economische crisis brachten andere prioriteiten. Het plan van architecten Leon Thier en Gerrit van Es ging niet door. Het gedemonteerde staal ligt nog steeds ergens achtergelaten op een werf. Maar inmiddels zijn er andere tijden en de plannen voor de Binckhorst zijn groots.
Het paviljoen Ockenburgh heeft de architecten niet losgelaten. Inmiddels is samen met ontwikkelaar Stebru de herbouw van Ockenburgh in combinatie met woon en werkunits in voorbereiding. Binnen dit project zal de voormalige Jeugdherberg als ontmoetingscentrum worden ingepast. Op tekening lijkt het nu al als of het daar altijd gestaan heeft. Een fantastische herbestemming en hergebruik. Een stapje opzij en een stapje terug. In 2001 is in Amsterdam Jeugdgebouw Noord gesloopt. Jeugdgebouw Noord was ook een ontwerp van mijn vader (1966). Bij de sloop heeft een ambtenaar van stadsdeel Noord het in dat gebouw opgenomen betonreliëf van kunstenaar Pierre van Soest onder de sloophamer weggetrokken. Een woest ding wordt het nu in de pers genoemd, van 4m hoog en 21m lang. In 3 stukken was het vervolgens ergens op een verlaten terrein achtergelaten.
Mijn vader werkte altijd samen met Van Soest. Het vreemde is dat Ockenburgh de enige uitzondering daarop is. Misschien kwam dat door de nasleep van zijn auto-ongeluk. Hoe dan ook, toen de plannen van 'Frank is een Binck' vorm kregen, dacht ik dat de “betonstukken” van Van Soest hier wel eens op zijn plek konden vallen. Gerrit en Leon en Jos van Boxtel van Stebru omarmden het idee. Het is door hen verder uitgezocht, plannen voor de inpassing zijn gemaakt en er is onderhandeld met de gemeente Amsterdam over de overdracht. Er was wel een complicatie: De bouwprocessen op beide locaties sloten niet op elkaar aan. In Amsterdam moest het opslagterrein leeg komen en in Den Haag was de bouw nog niet zo ver.
Vaak wordt gezegd waar een wil is, is een weg. Ik zou het geen wil willen noemen, maar passie, passie voor architectuur, passie voor de omgeving en passie voor kunst. En passie kan alle betrokkenen in het laten samen lopen van omstandigheden niet worden ontzegd. Zo ontstaat waarde en is de uitkomst van de som vele malen meer dan de optelling van de delen. Voor mij mag de prijs voor herontwikkeling, voor herbestemming, voor hergebruik en nu ook voor herinpassing van gebouwgebonden kunst al uitgereikt worden. Tot slot, maar dit is meer emotioneel, met de woorden van Gré van Soest, weduwe van Pierre van Soest: “de mannen worden weer herenigd”. Op 28 mei 2019 was het zover. De 3 stukken werden op een beunbak geladen voor een tocht over water naar Den Haag. Dankzij de treinstaking kon de spoorbrug in Amsterdam aan de Houtmankade gewoon open en werd een korte route dwars door Amsterdam gevolgd. Enigszins theatraal namen de betonbrokken afscheid van de stad waar ze ruim 50 jaar hadden gestaan, op naar een nieuwe toekomst in Den Haag: Picking up the pieces!
Nora van Klingeren
Gerelateerde project(en)
